Pönnukökur

Mamma og pabbi gáfu mér pönnukökupönnu í fyrirfram afmælisgjöf. Ég ákvað í kvöld að vera dugleg og bakka nokkrar pönnukökur og taka með í vinnuna á morgun. Þetta reyndist vera aðeins erfiðara en ég hafði hugsað mér. Í fyrsta lagi þá er uppskriftin frá ömmu í einingunum slunkur af þessu og goma af hinu og ég var ekki viss hvort að hveiti skóflurnar mínar væru af sömu stærð og hennar svo ég endaði á að setja of mikið af hveiti. Í öðru lagi þá var ég ekki búin að venjast því að hafa hálfa matskeið mál og setti því hálfa matskeið en ekki hálfa teskeið af matarsóda. Að lokum og það sem kom mér mest á óvart (ég er ekki óvön því að ég mæli vitlaust) þá átti ég enga ausu !!!! Ég endaði á að nota eithvert verkfæri sem líkist stórri skeið og þurfti þrjár svoleiðis til að fylla pönnuna. Eftir um fimtán kökkur þar sem bragðsmökkun hafði leitt í ljós að bæta við eggjum, dropum og vatni náði ekki að bjarga þunga þurra bragðinu gafst ég upp. Þetta var nú ekki allt til ónýtis því hér sit ég og drekk kakó og borða hveitipönnukökur með sykri. Þetta gengur bara betur næst er það ekki.